Aegyptius sermo

Retro ad Indicem

Frederic Herbert Wood
(10. Junii 1880 in Berhamapore, India—16. Junii 1963)

fuit organista, compositor musicae, parapsychologus, qui ,xenoglossiam’ de vetere Aegyptiorum lingua induxit, Mus. Doc. Dunelm.
In matrimonium duxit Maude Mary HIRST, 1871 - 1960, Liberi: Cicely 1905; Joyce 1909; Arthur Dennis 1911; Audrey Elizabeth.
Quod ad compositiones musicas adtinet, vide:
1) Hull, A. E., A dictionary of modern music and musicians, 1924.
2) Frank-Altmann, Kurzgefaßtes Tonkünstlerlexikon, Carl Merseburger Leipzig 1927.

Libri: Ancient Egypt Speech (A. J. Howard Hulme / Frederic Wood), Rider & Co. 1937
After Thirty Centuries, Rider & Co. 1935
This Egyptian Miracle, Rider & Co. 1939; McKay Co. Philadelphia 1940; 2.ed. J. M. Watkins London 1955
Through Psychic Door, the facts of dead and human survival, Philadelphia 1954
In libris suis contendit feminam quandam Rosemary (nomen verum: Ivy Carter Beaumont) inspiratione Aegyptiace loqui; qua re deperditam linguae Aegyptiae vocalisationem dicit se restituisse, quam hic proponimus. Ivy Carter Beaumont nata est 1896 parentibus Mayall Beaumont (1846-1906) et Emily Hirst (1850-1937) quae habuit 6 liberos.

Alphabetum Aegyptium (secundum Wood)

  

Pronuntiatur: t ut Germ. tsch, Ang. ch; d ut Angl. j; h. h emphaticum, ḥ¸ ut Germ. ch in "ach";
š ut "sch" Germanorum vel "sh" Anglorum.
Accentus est in syllaba ultima vel paenultima (ut Hebraice). Ex.:
natára deus, natárat dea.

Coniugatio

verbi "meirī" (amare). Ad exitum radicis adfiguntur pronomina suffixa:
sing.: ĕ, ik, ti, f, s
plur.: ĕn, tĕn, sĕn (plur.)
dual.: ĕnī, tĕnī, sĕnī


meirī-ĕ
(mäĕrī-ĕ) __ meirī-ik ____ meirī-ti _____ meirī-f _____ meirī-s
amo______ amas (m) ___ amas (f) ____ amat is _____ amat ea

(meirī-st amat id)


meirī-ĕn __________ meirī-tĕn _____________ meirī-sĕn
amamus__________ amatis _______________ amant

(dual.: -ĕnī, -tĕnī, -sĕnī = nos duo amamus etc.)

Wood: "ei" in meiri pronuntiatur ut "ai" in Angl. "air".
Coptice meiri = μειρι.

Declinatio:

pro declinatione Aegyptii vel positione vel praepositionibus utebantur,
in plurali -u additur.

E. g. sā (vir), pl. sāu (viri)
(gen.) ni sā, (post fem.) nit sā
(dat.) ar sā (viro, verb. "ad virum")
(acc.) sā (ad finem sententiae)
(abl.) praepositione ĕn, e.g. ĕn sā (a viro)
(loc.) h.ir ḥ¸et (in arbore)
(voc.) -

Ordo verborum:

Verbum - subiectum - praedicatum (accusativus):
meirī-f širīt amat is puellam
meirī sā širīt amat vir puellam
meirī-s sā amat ea virum
meirī širīt sā amat puella virum

Adnot.: 1. s. lenis = spiritus lenis, ut ’ in Germ. be’achten
vel ’ in Arab. ’Allah (i.e. invenitur, si vox cum vocali incipit
vel inter duas vocales separandas). 2. ė = œ, ö, ut Gallice
cœur vel Anglice her vel Germanice hören. Vultur = vultur
albus (Aegyptius), zool. Neophron percnopterus.
j = i consonans ut Lat. iam (jam), Angl. yes.
23. Wood postulat etiam V litteram.
24. s.r. = signum raucum. Numquam est ajin vero
consonans apud Woodium, sed semper vocalis,
quod Woodius vero pronuntiatione
vati Rosae Mariae inassueta excusavit. Non enim in
Europaeis linguis existit.
Si voles ajin pronuntiare, conare ,u’dicere,
tum paene simul ,a’.		  

 

Cursus publ. electronicus: Scribere potes auctori Latine, Germanice, Anglice, Francogallice, Graece (classice), (Italice).