Omnes, qui linguam Latinam amant, hac
pagina fruantur! Epistulae electronicae: 
Retro ad paginam
principalem (Zurück zur Startseite)
|
Imagines animatae (GIF) ad
gratis deonerandum.
Ponite eas in vestris paginis retialibus.
 Libri Latini gratis deonerandi:"Liber suasorius", liber, qui vitam illic agendam demonstrat. Qui vitam terrestrem aliquando finire debet, id quod nos omnes debebimus, in hoc libro legit quid illic expectare debebit. Latine et Germanice, filum "PDF" (262 kB).
"Liber Latinus" (ad sinistram), quo tirones linguam Latinam discere possunt. Editio emendatior 2009, filum "PDF" 255 kB. Programma recitativum,
quod textus Latinos recitat, iam experior. Macintosiano
computatro cum programmate "scripto appeliano"
utitur. Una lectio (No. 8) ex libro supra indicata iam
potest gratis deonerari ad audiendum: Xenophontis
Ephesii "De Anthia et Abrocome Ephesiacorum libri V", Latine convertit Liber Baro Locella a°
MDCCXCVI, filum "PDF" 267 kB. Praeparabuntur alii libri, si legentur.
Libri venales: Neu! „Sprechen Sie
Lateinisch?“ Moderne Konversation in lateinischer Sprache, von Dr. G. Capellanus. Neu herausgegeben von Gerhard Helzel, nachdem es lange
vergriffen war. Verbesserter Neudruck der 12. Auflage mit
Nachträgen aus der 10. Auflage, sowie Taschenbuch, Farbumschlag, 156 Seiten, |
Argumentum: sunt Di necne?
Juno, suprema Dea, homines monet:
(ad Gerardum Helzelium) / Imago ad dextram monstrat Iunonem Pronubam Pompeiis inventa.
Carissimi,
cum in hac re invocer, saltem aliqua dicere mihi placent verba
quae nostra aetate sic non saepe audiuntur.
Cum enim, quod de nostra aetate dicimus, non hodiernum tempus, sed tempus veterum Graecorum et Romanorum dicimus, etiam hodie degamus, nonnullis incredibile videbitur. Id vero, quod Christiani nobis maledixerunt, non pertinet ad vitam nostram, sed ad vitam Christianorum, qui omnium gentium longe se intolerabilium monstraverunt. Quid, quod omnes Di, qui olim colebantur, non iam coluntur, quod omnes qui aliter credebant interdicti sunt aqua ignique, quod alii iam cremabantur, alii morte crudeliore quae vix possit narrari interficiebantur?
De vita, quae in caelo fit, nonnulli sunt,
qui aliter censeant quam nos, qui olim Di colebantur. Nos olim
non solum per homines, sed etiam per divos arrepti sumus ut
tranquilliorem faceremus vitam omnium, qui erant. Nunc, ut Cicero
dixit, vita aeterna ea vita est, quae sola vita est nominanda.
Olim aliter censebant homines, credebant immo vitam in terra esse
nunc iucundam, mortem vero iniucundam. Terra vero non erat
hominum terra, sed etiam Deorum. Et nonnulli, qui se ipsi pro
vita hominum in terra valde laborantes vexaverunt, nunc tacent.
Sed Di sunt, ut etiam in Bibliis legitur. Sed, ubi sunt, qui Di
olim colebantur? Id non in animo est narrare, in promptu est
dicere homines non per leges, sed per se ipsos esse, et etiam Di
non per leges, sed per se ipsi sunt. Cum enim Di sunt propitii,
homines Deos colunt; cum vero non adiuvant Di, homines eos non
iam colunt. Etenim Christiani, cum Deos non iam coli siverunt,
sunt non victi Di, sed sunt alicubi regressi, ut alias res
tractarent. Nunc vero, ut Christiani non iam summam potestatem
habent, nunc in potestate est hominum etiam Deos, et me ipsam,
supremam Deam, invocare. Me vero, cum omnium Dearum sim suprema,
adiuvare necesse est, si quis sine dubio non a viris, sed a
feminis adiuvari vult.
Ante multa saecula Romani censebant Deos esse relinquendos. Etiam ante hoc tempus numquam ausi sunt, id quod tum fecerunt. Nunc vero, cum id perfecissent, Romani se ipsi necaverunt, cum Deos templis fugaverunt, quod imperium mox collapsa est.
Cum homines credebant se esse reos ipsorum, non Deorum, viri immolabantur nobis. Immo etiam viri, qui regimen falso habebant, nobis immolabantur ab initio, sed nunc falsi viri mutabantur in viros immolatione maxime dignos. Audacia, quae nunc viget, sed ea, quae numquam me intuetur, non semper erit, quod nostra aetate etiam feminae se occupari a talibus viris nolunt. Mox etiam feminae episcopae fiunt, mox viri non iam laudabuntur si omnia credunt quae in sanctis Christianorum scriptis leguntur. Sed etiam quod feminae nunc faciunt non sufficit, ut mox homines se ab omnium eradicatione virtutum cernentes mox fanum nostrum eradicent. Etiam in vita cottidiana mox virtutes etiam feminarum interea magis magisque inveniuntur quae Christiani olim non sunt passi. Nunc in vita cottidiana sunt etiam, qui se ipsi magis Deos putent. Id vero non est tolerabile. Nos, Di et Deae, non sumus inventi ab hominibus, sed ipsi homines invenimus. Id demonstretur, quod homines se ipsi creare non potuerint. Non vero homines quidam sunt tam stolidi, ut nos credant semper ita esse, ut olim nos esse credebant. Immo nos sumus aliter quam olim fuimus, quod tempus nobis quoque aliquid sit, qua re necesse est vigere. Sed homines qui nos intellegunt, ii sunt non ii, qui nos bene intellegant. Immo sunt, qui temptant.
Mihi vero obligatum erit, te de suprema vita erigere ad vitam quae in terra necesse sit geri. -
Di olim ab hominibus colebantur, ut in imagine hic monstrata videmus:
Nova in terra coluntur etiam hodie, sed
vim deorum iam nolunt homines timere.
Quis nobis respodere vult ad ea, quae Iuno nobis nuntiavit?
Ad dextram:
Rea Silvia, mater Romuli et Remi, in gymnastica arte se exercuit, equo vecta (tabula olei pigmentis picta a G. Helzelio)
Joachimus von Helmrich scribit:
Videte etiam eius paginam domesticam: www.vonhelmrich.de.
Renatus Cartesius
Hoc loco Renati
Cartesii (1596-1660), eius viri reminisci licet, qui pater
philosophiae recentioris Europaeorum, ingenium ad omnia factum (ERAS.)
(Universalgenie) appellatur. Aetate contra reformationis aequales
eius erant Franciscus Bacon, philosophus Anglus, Didacus
Rodericus Velasquez, pictor Hispanus, Petrus Calderon, poeta
Hispanus, Thoma(s) Hobbes, philosophus Anglus, qui et rationem
status est exsecutus, Claudius Monteverdi, tonorum compositor
fere primus. Etiam post CL annos Emmanuel Kant Regiomontanus (1724-1801)
aetate sua cognitionibus hominis ingeniosissimi nitebatur.
Notus politicis principibus eius temporis duos et viginti natus annos primo cum comitibus in domo Mauritii Oraniensis versatus est, qui provinciarum Nederlandiae Traiectique (Utrecht) (Itin. Ant., C.I.L.13,2.) proconsul erat. In eius exercitum voluntarius est aseriptus. Dehinc testis fuit Francofurti ad Moenum, cum metus belli cresceret, coronationis tristis Caesaris Ferdinandi II anno 1619°. (Id temporis nondum tanti belli species apparuerat.)
Ut versaretur prope Ulmam, urbem Virtembergensem, Cartesius perrexit, ubi Confoederatio ante bellum tricennale, Liga Catholica, Unioque protestantica contrarie colloquiis irritis agebant. Anno 16200, quod non satis constat, iuvenis aut Maximiliano Duci Bavarico ministerium navavit aut observator dubiis rebus politicis in Bohemiam cum mandatis missus est. Deinde per duo decennia vivebat in Batavia. His in civitatibus adepta libertate vita illiberalissima tutissimaque ducebatur. Ibi cum regina misera Friderici regis cognomine “Hiberni” et imprimis cum filia regia Elisabetha contraxit amicitias. Anno 1649° voluntati Christinae reginae, filiae Gustavi Adolfi paruit, quae eum Holmiam excivit. Illic morbus eum oppressit; ut existimatur, propter condicionem iniquam caeli Suetici in ipso rerum incremento de vita decessit.
Dum Ulmae versatur, intuitivus in multam noctem vigilabat; illic exsomnis ingenio diu praeparato capessivit illud institutum, quo postea contra idealismum sententia rationalismi valebat proficiseentis ab ipsa re, non ab idea rei. Qui princeps denique flumen auxit Europeae philosophiae. Ita secundum cogitandi rationem novam, “e claritudine praecipua valere debuit, censuit a simplici nudoque proficiseendum esse, regendas cogitationes praeter errandi scopulos, progrediendum protinus et ad summa tendendum. Adversus traditionalismi nervos Francisci Baconis utebatur consensu, quem scriptorem e manibus non deposuit. Ei compar ab usitatis pereeptisque cogitationibus atque sententiis abhorrebat adeo, ut adversus auctoritatem librorum coortus esse videretur. Dispar illi fuit despectu rerum materialium et utilitatis ratione. Repudiavit empirismum, colebat rationem ipsam tamquam deam, idem ardenter Deo fidem habebat.
Inter scientias mathesis ei videbatur perfeeta atque absoluta non tam ad effectus, quos auxit, quam pro exemplo: doctrina tam evidens omnis esse debebat, quam ab deductionibus mathematicis appareret. Cum tam evidens non esset, “de omnibus dubitandum” fuit et ordiendum prorsus ab integro. Unam tantum veritatem intuitive retinuit ut culmen systematis ab nobili notoque dicto comparentem: cogito ergo sum, ortam ab cognitione peritiaque, de qua conscius non dubitavit. Neque vero permanendum illic esse, non nimirum veniendum ad condicionem eorum metaphysicus arbitrabatur, quorum ex opinione sola rerum cogitationes in idealismi rationem exirent. Existentiam Dei tam evidentem esse existimavit quam ipsius conscientiam, seu omnium causarum causam, seu maiorem vim et naturam, quae deberet esse, propterea quod praeter hanc inferiores esse causae non possent, summam naturam, quae deberet esse, quod sine esse cogitari nihil posset. Denique Cartesius in Deo portum invenit benigno quidem et propitio, qui retinendi discriminis auctor esset inter illusionem et veritatem rerum, quo solo cohaereret utraque ratio essentis et dimensionis, hoe est corporum (physeos), et cogitandi. Non in ea duplici re discordiam spectavit, quam Kant intellexit, qui Dei cogitationem a mente velut opinionem, quae documento dari non posset, segregavit, ut eam alia via consequeretur. Magna quidem vis inerat in Cartesiana theoria pariter et multiplex in decenniis posterioribus apud eos, qui confessores eius exstiterunt.
Ita disciplinam conceptionemve novam philosophiae Cartesius explicaverat, quam aequales cogitandi cupidi, qui superiora litterarum auctibus appetebant, legendo discendoque consectabantur. Post concilium Tridentinum (1545-1563) novis Ecclesiae Catolicae doctrinis editis, unde dissensus a protestantibus crescebat, Cartesius initialiter sive primus rationem adhibuit “tabulae rasae” sive “mentis vacuae”. Ad vestigium traditiones pro nullis repressit cogitandoque fecit, ut existentia Dei simul atque veritas evangelii inventae esse crederentur.
Hinc est exorta quaestio, nonne mens adversus auctoritates ut Aristotelem, praecursorem Christi, et omnem antiquitatem instituta provocaret eos, qui temporum moribus tutandis praeessent. Hi tum temporis satis sciebant, quid cultui civili nocere sibi videretur, qui flumini cultus civilis emendando non deesse deberent, praesides academiarum, scientiarum, artium, quae tum ancillae religionis esse existimarentur. Sunt iidem, qui hodie silent, propterea quod non audirentur. Erant auctoritates aetatis praesentes, qui methodum Cartesianam ab audacibus discipulis adversus fidem et religionem traditam instrui posse suspicabantur. Contra haec studia “Tractatus theologico-politicus” inlatus est philosophi Benedicti Spinozae (1632-1677). Hae protsus undae cum Theodiscum hominem Godofredum Vilhelmum Leibniz (1646-1716) philosophum evocaverunt, tum theologos utriusque partis. Excessit in opiniones polimicas controversia non ad usum aptas discidii confessionum ecclesialium dirimendi.
Sub absoluta potestate Ludovici XIV (1643-1715) lingua Francogallica, sicut aiebant, ea “aetate aurea” perspicuitatem subtilitatem divitias verborum magnas flexibilemque syntaxin descriptivam consecuta est. Quae, quocumque proposita sive themata spectabant, probe convenit. Pactis tractatibusque philosophicis apta, sacris orationibus consentanea, fabulis romanensibus, carminibus, comoediis tragoediis accommodata erat. Lutetiae Parisiorum eruditi societatis consuetudinem litterarum et condicionem acquirebant. Qui prorsus in novo vitae genere magna dominbus ingenia liberaliter excipiebant, quorum in manibus invicem educabantur: scripta eorum subsicivis operis exsequebantur. Praeterea disceptationes gregales eorum, qui animum doctrina excolerent, oboriebantur. Post Petrum Gassend, et physicum et mathematicum et philosophum, Cartesianismus ad existimationem hominum dimanavit, si modo sermone plano cogitataque methodo praeberetur. Multi philosophum intellegebant, eundem Universitas litterarum Parisiensis, quae traditionibus obtemperabat, tune repudiavit. Ceterum philosophi litteratique scientias eorum qui profiterentur, defendebant, minor tamen pars eorum sollettes ingeniosive fuerunt ad alendam scientiam ut Renatus Cartesius, Blasius Pascal, Godofredus Leibniz. Cartesii temporibus oriri coeperat et ars musica: Claudius Monteverdi, qui cantum ad drama posuit in opera “Orfeo”.
Brevi post Cartesii mortem fundamenta prima iacta sunt academiarum: “Royal Society” 1660 (evidens non fuit quo loco), intermissis 6 annis I’Académie Française” auctore Richelieu Cardinale Lutetiae Parisiorum fundata; anno 1700° in Theodiscis “Societaet der Wissenschaften” Berolini suasore G. Leibniz, favore Friderici I Borussiae regis instituta est.
Haec opera posteritati tradidit, aut latine scripta aut, dum linguae nationales in Europa emancipantur, Francogallice
“Discours de la méthode”
“Essais philosophiques” (1637)
“Meditationes de prima philosophia” (1641)
“Principia philosophiae” (1644)
Pictura ab Francisci Hals in Lupara (Louvre) 1655° praebetur.
Joachimus von Helmrich.
LATINITAS probandi sui causa, quae velit par videri suis verbis huiusce saeculi res aequare,
praebet
PEDIFOLLIUM
inter "Einkauf" et "shopping".
manipulus
domesticus manipulus externus
nomina lusorum:
Cornelius
assultor extremus sinister Nicephoros
Claudius assultor sinister
Comnenos
Iulius assultor centralis
Isaurios
Mathieu assultor dexter
Chiraque
Sempronius assultor extremus dexter
Banausicos
Tullius cursor sinister
Angelos
Licinius liber Tzimisces
Pompeius cursor dexter
Ducas
Crassus defensor sinister
Alexios
Oppius defensor dexter
Andronicus
Coruncanius portarius
cantacuzenos
Iudex supremus F. Beckenbauer, iudex linearis alter J. Derwal, iudex linearis alter S. Herberger. Hora quinta decima minuta trecesima sibilus initialis.
Diu temporis prioris culmen memoratu dignum nullum fuerat. Denique Coruncanius portarius, quod sine periculo facere poterat, iactum ut primarium a porta facit, ita lenem ad defensorem dextrum, forte sperans eum ad Licinium liberum statu commodum protinus esse traiecturum. Oppius, ubi ad se videt adversarios assultare, in iis Isatirium centralem virtute spectatum adulescentem, pedifollem acceptum frustrandis adversariis super capitibus in mediam campi partem proiectat. Ibidem deducitur res ad certamen singulare.
Congrediuntur Cornelius et Nicephoros. Adventantem follem efficaciorem pectore Cornelius excipit, cadentem calce scite recipit. Nicephoros cognomine Phocas, qui videt corium altero pede rursus in sublime ferri, capite proruit. At longurio vincit intervallo breviorem, follem capitis pulsu solitario Mathieu transmittit. At is, etsi follis in collusorem tenet, eum nequiquam, ut volebat, excepturus erat; nam priusquam corium ab eius corpore genutenus resiliret, praesto pedibus est comnenos. Calculat prosultum follis aptoque pede succedit eum ad solum directum retorquere.
Inde retro protinus accursores frustrando follem serpentinis lineis superanter pede sequitur. Prope lineam medianam mutatio regionis et occasiones agendi mutavit. SIbi, dum proelium exardescit, Chiraque assultoribus insistere conatur.
Haec non dilabitur turba sed fertur protinus aliquam multum, donec aream poenalem ipsam devenitur. Concertantibus circumspectus abit. lam pridem ianitori Coruncanio vigilias agendi mens effluxerat. Laborat, dum prope contenditur, promptus ad omnes casus, haeret tamquam insidietur opportunitati manibus follem intercipiendi; nimis magnum intervalli discrimen esse videtur relictum. Non audet, non capitis cervicisque periculum facit. Denique fit, ut corium in altius excitetur; eriguntur capita; assultori Claudio dextro follis feliciter destinatus est.
Relapsum de pectore vult in immensum abigere sic, ut impetus adversariorum paulum retardatus esse videatur. At contra opinionem ultro coortus a dextra Banausicos extremus sinister, qui scite follem interceperat, nomen suum deprobat. Accursat. Fit a caveis barritus. Exercitor ursi manipuli gymnastico vestitus, quod non debuit, in pratensi vociferatur docitans.
Dum a latere protinus ad portam Banausicos provolat ex propiore loco iugum oculis metiens et, dum iactum efficacem et prosperum spe portae devorat, follis a poste sublimi sinistro repellitur ipso.
Fortuna manipulo lucebat non lusori. Repulsum follem Tullius obiecta fronte domitat atque simul in angulum sinistrum proiectat. Aegre follis exlateralis fuit. Iudex linearis vexillo verso partem destinat. Post iniectum ab Licinio receptus follis trans latus portale per transversum abit. Neque iactus angularis manipulo profuit. Destitutio fuit magna. Sed adversarius aegre evasisse persensit. Quanto vero "Shopping" apud ceteros valeat, ex iis intellegas, qui pro subsidiis in subsellio resident.
Erat in manipulo domestico fortissimus adulescens, de quo, num omnium primus esset, dubitabatur, Sempronius. Is ultro proruebat quasi per cuneum irrumpens in cursum adversariorum follem inter se reddentium (ERAS: ca. 1500) Concursatur. Corruit Ducas. Accurrit iudex, ostentat feroci chartulam flavam; poenaliter (visus est gessisse) - Irascitur Sempronius. Iudex digitum monstrat; Asperiora minitatur. Fit denique iactus liber. Excipit idem; procursat Sempronius, miscet et perturbat cuncta spatii longi cursor. Frustratur occursantes alium ex alio defensores circumspecte vitat, ab dextra parte dum ianitor trepide aggreditur, saltu sinistrorsus follem per portam agit. Tolluntur clamores; accurrunt collusores, cumulant victorem, corporum turrim faciunt. Fautores ex cavea vociferantur. Praeclare quidem.
Fit in loco intermedio iactus initialis. Saepe proverbio fortuna fortes adiuvare dicitur. Sed in eo ludo factum est, ut per fortunam exemplum simplex casu selectum accideret. Namque lusores exercitationibus continuis ita constituti sunt, ut oculis animoque spatia vimque folli datam et motiones singulorum metiri consuerint. Tamen omnino cursum uniuscuiusque praesagire nequeunt. Sic accidit, ut, cum a sinistro latere lineae mediae Pompeius acceptum follem, quod tempore poterat, composuisset, iactu vehementi Claudio, qui non procul ab area poenali statu liber erat, permitteret. Speravit illum a latere propius portam agere corium posse. Atqui, quod antea cognosci non potuerat futurum esse, intra follis coniectum a sinistra procurritur. Lusoris corpore iactus in angulum exiguum aberravit, verum ita, ut in portam adversarii nudus pervenerit.
Advertit denique casus omnium oculos, cum Isaurios iactum liberum facturus esset. Is in exspectatione rei non procul a linea mediana prope latus campi stabat, ut ab Duca lusore, qui proxime stabat ab area poenali, quindecim fere metris follis in prato positus esset. Prope Ducam spatio satis idoneo relicto lusores adversarii velut in muri formam corpora corporibus applicare coeperunt; in lineam consistunt portam quatenus possunt tegentes.
Collusores Ducam ita posuerunt, ut, si facto iactu follem excepisset, in muro lacuna praeberetur, quem forte iactu directo perfringeret. Interea lusores in linea motibus corporum trepidant, quo minus opportunitatis Ducae relinquatur. Astabat et iudex Beccenbauer, qui, quantum ex longinquo spectator aestimare poterat, nihil festinandum arbitrabatur. Tandem aliquando sibilus auditur.
Ilico regrediens Isaurios cum incursu
manifesto follem proiectat cum efficacitate singulari. Ita sane,
quod nemo fore putavit, follis non in Ducam tenet sed ita
directus volat, ut aegre citra vitet postem portae dextrum ipsum
intermissis viginti fere centimetris, eodem fere spatio relicto
manibus Coruncani prosultantis porrectis. Praeclare vero! Ita
cogitatus erat iactus necopinatus, ut, antequam quae res agere
tur Coruncanius contra exspectationem
perspicere satis bene posset procellam non ab Duca venire, damno
temporis perexiguo facto sed satis magno bracchia sera manusque
follis falleret.
Artificium dedit ictum connexivum, (specialiter Germanice "Anschlußtreffer") Ac magnis quidem in rerum auctorem vociferationibus continuis ornamenta profecta sunt. Primatus is praestationis sive cumulus eius ludi fuit. Megawattium quidem!
Paucae reliquae minutae fuerunt ad sibilum finalem.
Joachimus von Helmrich.
TENTATIO SIMUL ET USUS ANGLICISMI
1. Quid oeconomia loquitur?
Cum in societate nobilitas vetustior genere solo niteretur et nobilitas codicillaris rebus gestis floreret, hac aetate, quicumque vult, ipse signo se peregrino nobilitat semper Anglico, seu loquitur seu scribit. Specimen nullum virtutis deceptum pervagata levique decoris imagine lucescit. Consuetudo nova loquendi, quae colorem Anglicum ducere coepit, non ab antiquitate generis repetitur sed ex voluminoso deportatur dictionario.
"Tiemarbeit"? Sic provocator, provocatus: "Quid mihi nobilitatem meam diripis?" Ne hanc pro suis animi bonis venditet.
Quaestui cuivis oeconomico, societatibus partionariorum capitalibus vel singulis mercatoribus est usus Anglici.verbi mox varius mox mire nullus. Ordinis medii redemptores operum et pariter ergolabi singuli (COD.JUST.4.2.59. 2.), quoad officina viget, peregrinis usibus abstinent. At commerciali condicione seu cessante vel etiam iacente, si debitores obligationibus haerere coeperunt, seu efflorescente, si felices in Foederationem expandere negotia contendunt, fieri potest, ut aut fortunam artificio temptent aut ad remedium decurrant eiusdem fontis, ad nomen aliquod Anglicum, quo voluntates emptorum plurium lucrentur, ut aliquando societas anonyma sua (AG) creditoribus satisfaciat, ex ignobilitate prodeat, maiora quaedam spectet.
Singulariter in oculos incidit societas Hammaburgensis quaedam sponsionis limitatae sub titulo "Personalfachvermittlung GmbH". Haec, mutato repente titulo statuque iuris, est societas anonyma facta commenticiae professionis "Get a Head Recruitment Consultanks AG". Tale mixtum, fortasse rerum peritis dilucidius, ACTA DIURNA DIE WELT accessione locupletaverunt, quae cornu flabant idem; diurnarius: "Headhunter" specialistas in oculario tenet. In eo aggere lapidoso civis Cantias (Comitatus inferioris Britanniae) frontem contrahit: dissona facticiae dignitatis notio, quae sibi Germanicam dictionem litterasque grandes vindicat, nec ab usu loquentium nec a dictionario proficiscitur.
Huius negotii princeps apud diurnarium sub tali professione sectionum suppraepositos expertosque subtiliter ad specialia munera perpensos intellegi voluit. Eius generis personas, quos scientiis eximios in promptu habet, in rationum aut fisci rebus ex quaesito curiis in tempus subministrat. Hoc intercessore Dana Horáková sub burgimagistro primo Ole v.Beust senatrix cultus Hammaburgensis ineunte hoc anno facta est. Ceterum ille diurnario confirmavit emolumenta fieri fructuosa, genus ostendendi sui non infirmari. Tamen diurnarius in segmento 11novae oeconomiae", qua per computatrum negotia conficiuntur, requirentium deminutionem factam esse subiecit; non potuit, quin "Allerdings" ... adnotaret. Dum hic et "Personal" et "Get a Haed" concurrunt, utrum adhibita longa illa describendi muneris formula suscitavit alacritatem in capitibus oeconomiae, an superpiperäta periodus "latina" requirentem fefellit? Haec utcumque sunt, sicut cetera reconduntur in negotiorum secretis usualibus.
In ordine superiore socialis oeconomici mercatus, ubi plures una partionarii seu consortes totius negotii periculum in se recipiunt, optio provincialis illa nequaquam in cogitationem cuiusquam cadit. Id non curat inspectorii consilii praeses, qui potioris notae vinum bibit, annuente mandatario suo. Solet enim de suo capitales opes collocare neque bursae speculator gnarus et felix pecuniam mutuam sumere. Pretii remissionem nemini concedit nulla alia de causa, quam quod in Theodiscis eius rei nec aut potestas fit aut mos est. Itaque, sicut est vir honorificus, vel inter recessionem vel incremento frenato vel inclinante se sociali producto totali, sane Briticam versuram fastidiose ridebit.
Anglica nota vei mediocri propolae semper adhuc speciem addidit. Privatus quidam susceptor operis in mercatura tenui (Cic. off.1.42.151) ornatum suum "Copy-Shop" offert. Id nuper signum status fenestrae tabernariae saturatum inseruit. Talis imaginum cultus, quibus auctor ipse se nobilitat, accessionem quantitatis negotiorum polliceri nullam consuevit: si merx mediae qualitatis fuit, eam ne tituli quidem aucto valore primae qualitatis fore putes. Captatio vacui beneficii non auspicia tangit, at mentem frustratur.
Susceptor quidam operis "Fitness-Center" constituit utendum. Studebat corpori recreando, creativae menti non studuit. Transscripsit simpliciter "Direct Marketing GmbH". Alius quidam susceptor Anglicam interpretationem sui operis indice praefert: "Direct Marketing GmbH". Ea certe ratio praeconii faciendi tertiae ligae non est. Sed dum ambitio novissima percrebrescit, ostentatio veterrima salutat. Qua quidem mente quasi per obliquum susceptor clarus exstitit. Prosperitas est continua rerum a vetustate modice fluctuans, qua confisus tempori morem gereret incrementoque studiorum globalium fretus fateretur: se non adhuc in media aetate remorari.
Quis vero non in consequendis quaestibus contendit, si competitori praecurrere fadultatem nanciscitur? Erat idem, qui sibi non d4esset: cum ad occasionem institoril sui reparandi (SUET.NERO 27.3) rescisso "Copy-Shop" "Copy-Center" pepererit.. tituli vehementiam aliquam prius quam suppellictilis dispositionem in auctu posuit, quia nemini dubium esse deberet, cuius in ea operum sectione primae partes essent, quis, ut aiunt, naso praeveniret, ut in dignitatem meritam ipse se su"sstulisse videatur.
Sed quid tam multa de commendationum generibus usuque negotiantium? His in consuetudine pecuniae collocandae magna dissimilitudo intercedit. Magnarii sive paucorum manus maximas opes obtinent, ut eis multo sit facilius rem obtinere. Verum ordo medius, quem saepe robur oeconomiae dicunt, laboribus officiosis parvo praestare munus et rem sustinere debet. Huc omnes prope ruinae fortunarum cadunt, quorum numerus in singulos annos adhuc crevit. Atqui solus magnarius, quod iustum esse non potest, praecipiti re publica subventione sustentatur. Pro multitudine ruinarum tamen firmitas oeconomiae non debilitatur, propterea quod et industria singülorum continua et fiducia susceptorum hova mercatus stabilitasque retinentur, ut in hoc gradu latitudinis proventus rerum secundos porro liceat exspectare. Subceptus operis assiduus et impiger simul et oblati quaesitique consumptus utique civilis in aequilibrio sunt. Utraque firmamenta post bellum alterum mundanum totam oeconomiae socialis fabricationem penitus corroboraverunt.
2. Quid in litteris?
Auctores publicie sui retinentes nominis, seria atque praeclara profitentur: "Einkaufszentrum", "Asklepios Gesundheitszentrum", "Reisezentrum", "Zeche Zollverein, Museum und kulturelles Zentrum des Ruhrgebiets", "City-Center Lübeck". Hic unus ordinem vestitus excessit. Nam Lubeca Prineeps Hanseatica nuper propalam dedit operam eam, ut socio veteri "Steel Yard" vexillum principatus tradidisse videatur.
Mercatus verborum linguae commercio gignitur.. Mens, communis et singularum gustatus optionem utendi vocabuli destinant. Verum libertas mentis, non ingenii coniectum amplificavit. Itaque praeclare Francogallicus ESPRIT, qui prae se fert imaginem singularis ingenii, non modo dedignari domi peregrinas voces, verum ne pati quidem ullas invadere mentes et animos neque sidere, quo velint loco, nedum inveterascere. Idem, sui splendor ordinis, ubicumque praesto est, in Europa nationis culturalis praeconium sluscepit: Desirge moderatrice decgris eius comite (qui vir eam non desiderab.it?), in pantopoliis (contra: manopoliis) (tabernis mercium omnium) moderator voluntatum perspicacitebr campos circumspectare. Qui quidem ad exaequandam crebritudinem vocum externarum sua specie suo ingenio sua auctoritate repressit vim Anglicismorum aliquam multum impulsumque stetit. Contendit ibi de gratia cum STREET ONE, quae quamvis binominis non adspirare potest ad commendatorem generosum. Et enim si loco Bigae vilis illius Gentleman exsplendesceret, tum vero sales cum urbanitate, lepos cum humanitate, festivitas cum munditie certarent. Quid ad percipiendum commeantibus gratius esset?
Adversus ESPRIT DEUTSCHE TELEKOM: "Das lnformationsportal an Newsletterservice ’TELEKOM-Presse’ präsentiert sich .... in neuem Design. Der Relaunch der ’TELEKOM-Presse’ brachte eine verbesserte ’Usability’, modernes ’Screen Design’ und zusätzlichen ’Content’. Neu sind auch die virtuelle Shopping-Meile - spezielle Themenpakete und Testberichte aus den Bereichen Handys, Webphones ..." (excerptum ex NEUES DEUTSCHLAND).
Haec autocrator insolens, qui pecunia et lingua pugnat, linguis duabus confusis sensum communem violavisse non dissimulabit, his se commune bonum materni sermonis debilitare non negabit; nam elatior talia dissociabilis linguae plena foras effudit. Quod horum hominum in natura videtur situm esse, qui personam internationalitatis gestare dicuntur, lanternam globalem prae se ferunt, nomen Briticum provocant eorum, qui verbalem cohaerentiam illam dissonantem eludunt. Legit nemo praeter hominem ox asperitate concentuum, quos auditores ex odeo pepulerunt, voluptatem capientem. Sed ubi audientibus fuga patuit, ibi legentibus praetereundi ratio suppeditat. Ita superiora non castigandi cuiusquam causa commemorata sunt sed citatus Communicator Germanicus a moribus Germanicis alienatus eo suo nomine risum movit.
Adversus haec idem - utitur enim ingenii distributione - intus in iaetatione populari cautionem ac prope tranquillitatem sequi; Britiea frusta nisi cogitatis innixa, quae per se mente capiuntur, nulla spargit; laudationem scripto, "operatrum" sono concinit Anglico. Ac quidem providet, ne forte sibi voluntates eruditorum in Theodiscis, qui maiorum florem in Musarum artibus Polyhymniaque meminerunt, stili propria proclivitate fatigasse videatur. Si litterae loqui possent, nihil se magis odisse loquerentur quam confusionem linguarum (AUG.civ.)
Ad litteras autem serias, quibus gravitas et vis inest, res in angustius est deducenda. Diurnarii, homines honorifici, quantum generatim dicere licet, "Anglicismis medii.status indulgere viden.tur, verbis notione gravioribus. Sunt et ii, qui, relatores televisifici radiophonicique voce multum välentes, ex tempore licentium sibi fingendi novissimas locutiones Anglicas in recessibus de re publica cogitantium conseetantur. Quae cum sint unius diei, postquam ab albo visifico eas in vulgus abire viderunt, ventis simul se dedisse non vident. Qui nove loqui studet, suspenso gradu silentioque ventitantes eas dictiones extollendas usuque muniendas curat. Apricatur in dulciblo "Timing", "Zeitpeilen"; demisit in pectus illud plebeium ae pedestre "Showdown", "Endgestaltung" - quae utraque dictionarii (vetustioris) copia non continetor. Fovet ac tegit et "Bodyguard", coccygem (germ. "Knurrhahn") levis armaturae, laudat et consurrectionem illam plenissimam atque ovantem "Standing Ovations". Verum hic sollerter defendit: alteram partem esse latinam.Adfert in ornamenti loco parasitos ut "Wellness" et "Last Minute" et "top". Haec omnia bellarrum theeam explent (Franc.) "Bonbonniere" (PLAUT.Truc.480)".
Residua sunt “Output” et “Lifestyle”.
Ceterum: "Highlight" infabrum, ingenuum "Lichtgestal”; verbum magnificum quidem.
In periodico, quodam speciali nuper patuit auctores graves ingenli sul acumin.e lacunam ibidem in lucem protulisse, quae commode verbo repleri Britico posset: si qua multiplicitas et longitudo perscripti thematis praeter eapitula necessarie capitibus dividenda crebrius esset, dividendo lacunas exstare specialistae reppererunt. Atqui nemini post omnium aetatum memoriam in mentem incidit umquam inter singula capita quidquam nonnihili versari..Videlicet inde praeclare spatium fit et occasio perampla condendi verbi Britici: dictionarii subsidio capita dirimi volunt "fracturis" (germ.) Break". Ergo Break qui vocatur comedo specialis, quorum multum est, inveteravit, at ubi? Sessitat in actorum tenebris, exspectans, ut extrahatur supervacaneus.
Haec omnia superiora qui diligit, adhibeat quaeso cognationes affinium ut "Haedhunter", quem sclopetare (icere) negant, ut "Get a Haed", si forte caret neque potest e fenestra spectare, ut "Break", qui corruere nequit, quod iam pridem corruit. Istum gregem omnem invitet velut sodales ad congressionem et, dum salutatum venientes alloquitur, secum consideret, qua suos arrisione cooptet.
Si quod argumentum sermone matris adhibito sicut pluribus verbis ita comptius dici potest, "aptiori" vocabulo, sicut opinatur, favet, quasi velit ingenium ostentare suum. Hic "Mainstream", monstruosum illud baculum aliis visum, petulans quoddam dictum introducere parat, ut suo demum arbitratu sententiam ad verbum accommodare videatur vel in civitatem sese tale verbum suo beneficio gaudeat ipsum ascribere videri.
Ad singuli faciles existimatorem facile patiuntur.
Homines politici confessione consensuque verbi “Political Correctness” delectatione ducuntur. ....tamen est laudanda voluntas. Habeant. Et enim verbum elegans et sensibile, quod Germanice grandibus litteris scribant, speciem honesti praebet.
Joachimus von Helmrich
(1 MB): 
Lectio 8va ad audiendum
Voces antiquae.